Ali Rıza Çağlar ( 1931 – 1992 )

‘’Telgrafın tellerine kuşlar mı konar?’’ türküsündeki o telgraf tellerinden sorumluydu. Atik hanımın gözyaşlarını akıtarak, göğsüne vura vura söylediği,

‘’Lütfü gelsin telgrafın başına Bir tel vursun Musul’da kardaşına’’.

Dediği o telgraf tellerinden sorumluydu. Çünkü babam telgraf çavuşuydu. Ömrü Erzurum- Kars arasındaki Demir Yolları boyunca uzanan telgraf direkleri arasında geçti.

Ayaklarına taktığı kartal pençesi gibi demirden Ayakça’ları vardı. Onlarla telefon direklerinin en tepesine kadar çıkar, fincanlar kırıksa değiştirir, teller kopmuşsa yenilerdi. Haberleşmeyi sağlamak için canı pahasına mücadele ederdi. Gece demeden, gündüz demeden, bazen tipide, bazen fırtınada, bazen de kavurucu güneş altında bin bir güçlükle mücadele ederek bu görevini yürütürdü.

Dört- beş kişilik bir ekibi vardı. Onlarla kardeşçesine, hiçbir ayrım yapmadan çalışırdı. Bazen jandarma, km’ler uzunluğundaki çalınmış tellerin izini sürer, hırsızları adalete, telleri bu ekibe teslim ederdi.

O Demiryolu elbisesini ve şapkasını hep gururla taşıdı. Görevini her şeyden üstün tuttu. Mesai mevhumu gözetmeden kendisini her an görevli saydı. Gece yarıları bile kalkarak işe gitti. Her sabah mesai başlamadan en az yarım saat önce görev yerinde oldu. Benim dairem, benim yerim, benim işim derdi.

Ölüm döşeğinde olduğu son günlerinde hep maziyi sayıklıyordu. 942 katar tehir yapmış. Şevki çavuş Soğanlı tünelinde bizi bekliyor. Arıza Hasankale Horasan arasında, oraya bakın diyordu.

Buraya kadar bahsettiğim babamın o değerli mesai arkadaşları, Cumhuriyeti önemsemiş, benimsemiş ve adeta içine sindirmiş insanlar, Kısım Şefleri, Yol Çavuşları, Makinistler, Makasçılar, Revizörler, Atölye Çavuşları, Müdürler, md. Yardımcıları vs.

Başta babam Alirıza Çağlar olmak üzere 60 lı, 70 li hatta 80 li yıllara kadar DDY de gururla, şerefle çalışan, çok büyük hizmetler veren ‘’Babalarımız’’, hayatta olan veya olmayan, çok değerli şahsiyetler, Sizlerin manevi huzurunda hürmetle eğiliyorum.